RT @czarnygozdzik: "Jestem Julią mam lat 23 dotknęłam kiedyś miłości miała smak gorzki jak filiżanka ciemnej kawy wzmogła rytm serca rozdrażniła mój żywy organizm rozkołysała zmysły odeszła" Halina Poświatowska. 25 May 2023 13:52:42 "Jestem Juliąmam lat 23dotknęłam kiedyś miłościmiała smak gorzkijak filiżanka ciemnej kawywzmogłarytm sercarozdrażniłamój żywy organizmrozkołysała zmysłyodeszłaJestem Juliąna wysokim balkoniezawisłakrzyczę wróćwołam wróćplamięprzygryzione wargibarwą krwinie wróciłaJestem Juliąmam lat tysiącżyję - " - Halina Poświatowska Srebrna toyota przedzierała się przez Rzeszów wśród mgieł październikowego poranka. Za kierownicą tego pojazdu siedziała jedna ze świeżo wzeszłych gwiazd polskiej siatkówki, Rafał Buszek. Siedział i dumał, o losie, który najpierw przerzucał go z klubu do klubu, teraz zaś hojnie sypnął mu sukcesami zawodowymi na niwie reprezentacji kraju, dając tym wstęp do drużyny macierzystej, czyli Asseco Resovii. "Kto nie ma szczęścia w miłości, ten ma w kartach" mawiała babcia Rafała, która nie stroniła od brydża, a i partyjki pokera też nie odmówiła. Najwyraźniej powiedzenie owo odnosiło się także do kariery zawodowej, bo świetna passa sportowa Buszka okazała się ostatnim gwoździem do trumny i tak sypiącego się małżeństwa. W sumie nie było za bardzo czego ratować, drogi siatkarza i jego żony rozeszły się już dawno, a cokolwiek ich połączyło, zgasło nie walczyli. Rozwiedli się za porozumieniem stron, tak samo cicho i kulturalnie jak się pobrali, oddali klucze mieszkania, które wynajmowali w Olsztynie i było po wszystkim. W progi Asseco Buszek wkraczał już jako nieskazitelnie wolny człowiek. Wolny, aczkolwiek czujący się nieco samotnie. Wracanie do zupełnie pustego domu nie było przyjemne, a jego zawód, powołanie i pasja w jednym - siatkówka, żądając ustawicznych wyjazdów nie pozwalała nawet na przygarnięcie psa. Rafał ocknął się z tych melancholijnych rozmyślań, stwierdzając, że zupełnie na autopilocie, wjechał na tęczowy most i właśnie mija jakiegoś rowerzystę, po chamsku na niego chlapiąc błockiem z kłuży w którą wjechał. Na samym moście zatrzymać się nie mógł, zjechał zatem na pobocze w pierwszym nadającym się do tego miejscu za mostem i wyskoczył z samochodu, akurat we własciwym momencie by stwierdzić, że pechowy rowerzysta właśnie wyrżnął się w kolejnej kałuży. Popychany poczuciem winy oraz uczynny z natury Buszek podbiegł do cyklisty, chcąc podać mu pomocną dłoń. - Co za debil, okulary mi zachlapał! - sarknęła jego ofiara, głosem niewątpliwie damskim. - żłób kompletny! - To ja - rzekł Rafał, pomagając rowerzystce wstać. - - Co pan? - pod grubą warstwą błota na twarzy dziewczyny odmalowało się niezrozumienie. - Ja jestem tym żłobem który panią ochlapał - wyjaśnił Buszek. - Najmocniej za to przepraszam. - Jak na żłoba jest pan całkiem nieźle wychowany - orzekła dziewczyna. Jej ubranie, drwalska koszula w granatową kratę i czarne bojówki, ociekało przedstawiała sobą obraz nędzy i rozpaczy, gdyż nawet zmokła kura prezentowałaby się o niebo lepiej niż ona. - Podwiozę panią do domu. - zakomenderował Buszek podnosząc rower z kałuży. - Daleko pani mieszka? - Niedaleko. - odpowiedziała rowerzystka. - Ale nie wiem czy chcę podróżować z nieznajomym. - Myślę, że to da się naprawić. Rafał Buszek. - przedstawił się lekko zniekształcając r. - Julia Płaneta. - odpowiedziała nasuwając na nos sowie okulary w czerwonych oprawkach. - Skoro uprzejmości mamy już za sobą to proszę wsiadać do samochodu a ja spróbuję umieścić rower w bagażniku. - Zamoczę panu tapicerkę. - zauważyła Julia. - Pal pieron tapicerkę. Ważne żebyś dotarła do domu. - przypadkowo przeszedł z rowerzystką na ty. Panna Julia Płaneta nie dała się dłużej namawiać i wsiadła do ciepłego wnętrza samochodu. Wygrzebawszy w plecaku chusteczki higieniczne poczęła ścierać nimi błoto z dekoltu i szyi. Rafał zdoławszy zapakować jednoślad do bagażnika podwiózł mokre nieszczęście we wskazany adres. Podał dziewczynie swoje dane solennie obiecując, że pokryje koszty pralni chemicznej. Gdy odjechał Julia spojrzała jeszcze raz na wyświetlacz swojej komórki na którym widniał nowy kontakt z Rafałem Buszkiem. Wydawało jej się, że skądś zna to nazwisko, ale jako że wieku lat dwudziestu trzech i pół, cierpiała na gorszą sklerozę niż jej siedemdziesięciopięcioletnia babcia, nie mogła sobie przypomnieć skąd. Weszła do mieszkania rzucając się w stronę łazienki, która jawiła jej się jako ten raj na ziemi. Po domyciu błota i odświeżeniu się walnęła się wprost na kanapę w jedynym pokoju swojej rzeszowskiej kawalerki. Jako, że była jedynaczką rodzice na czas studiów postanowili wynająć jej mieszkanie i pomóc w comiesięcznych opłatach. Ojciec radca prawny z niewielkiej mieściny sześćdziesiąt kilometrów od Rzeszowa, radził sobie całkiem dobrze a i praktyka weterynaryjna matki była dość dochodowym zajęciem. Julia cieszyła się, że nie musi dzielić lokum z kimś z kim na pewno by się nie dogadała. Bycie samemu miało plusy i minusy, ale przeważał fakt że nikt nie wtrącał się do tego co robiła. A lubiła na przykład słuchać głośno musicali i przynajmniej nikt nie jojczał żeby wyłączyła "tych wyjców". Ze studiami też jakoś sobie radziła tym bardziej, że miała całkiem spore szanse na aplikacje u znajomego ojca. Ponieważ na ostatnim roku nudziło jej się niemiłosiernie, postanowiła poszukać sobie pracy. I chyba czuwała nad nią jakaś przedziwna a zarazem dobrotliwa dusza opiekuńcza, gdyż dwa dni po rejestracji w programie stażów studenckich dostała jeden z nich w lokalnym klubie siatkarskim. Julia przeciągnęła się i wymacała na ławie pilota od wieży. Z głośników popłynął głos Sary, bohaterki "Tańca Wampirów".Młodzieńca przemiłego takWidzę w życiu pierwszy raz... Myśli Julii wróciły do Rafała Buszka. Może i jeździł jak kretyn, ale za to był miły. I przystojny. Te jego oczy w kolorze tych śmiesznych jeżyn, które mama Julii hodowała w ogródku. Jak one się... Jeżyny mszyste, takie szaroniebieskie i jakby aksamitne. Oczy Buszka też były takie właśnie, szaroniebieskie i najzupełniej urzekające. Fajnie byłoby, pomyślała Julia, jeszcze go kiedyś zobaczyć. ____________________________________________________________ Witajcie! Jako, że mamy jeszcze trochę wolnego czasu i Fiolka zauroczyła się pąsowymi rumieńcami na porcelanowym licu Rafała Buszka, postanowiłyśmy napisać o nim opowiadanie. Z założenia miała być melodrama, ale jak nam to wyjdzie tego nie wie nikt :D Mamy nadzieję, że tak jak losy Wronki i Jagny tak i perypetie Julki i Rafała przypadną Wam do gustu! Liczymy na szczere opinie i proszę dajcie tej parze szansę! Pozdrawiamy serdecznie Fiolka&Martina :) E kipa Resoviaków, złożona z Igły, Busza, Fabiana, Alka i Jochena umówiła się w jednej z elegantszych rzeszowskich knajp (z pięknym widokiem na znany wszystkim pomnik waginy) na małe przyjątko z okazji rozpoczęcia sezonu, oraz celem uczczenia polskiego mistrzostwa świata, gdyż, jak wyjaśnił Igła rozbawionej żonie, czczenia mistrzostwa nigdy nie za wiele. Piątek, 10:46 "Jestem Julią.." Jestem Julią mam lat 23 dotknęłam kiedyś miłości miała smak gorzki jak filiżanka ciemnej kawy wzmogła rytm serca rozdrażniła mój żywy organizm rozkołysałam zmysły odeszła Jestem Julią na wysokim balkonie zawisła krzyczę wróć wołam wróć plamię pogryzione wargi barwą krwi nie wróciła Jestem Julią mam lat tysiąć żyję- Postanowiłam dodać dzisiaj ten wiersz, bo to jeden z moich ulubionych. Za pierwszym, drugim, trzecim razem go nie zrozumiałam, ale potem.. jest wyjątkowo piękny. Plany na dzisiaj: Skończyć notatki z prawoznawstwa Przerobić resztę materiału na kolokwium z negocjacji Powtórzyć paremię i nauczyć się 5 nowych Zrobić zadanie na gry strategiczne Posprzątać mieszkanie (kurze, odkurzanie, zmiana pościeli, a reszta jutro) Ostatnio tak robię te listy TO DO, ale mało kiedy uda mi się zrobić wszystko. Dlatego dzisiaj założyłam sobie realne cele i pomyślałam, że wieczorem zdam relację z tego, co udało mi się zrobić. W planach mam jeszcze upieczenie jakiegoś dietetycznego ciasta, ale w sumie nie mam póki co na nie ochoty. Udanego piątku i jeśli możecie napiszcie mi co myślicie o tym wierszu, czy w Was także wzbudza takie emocje?
A 'Jestem Julią' (Halina Poświatowska elöadásában) forditása Lengyel->Török Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Српски Українська العربية فارسی 日本語 简体中文 한국어
jestem Julią Download Report Transcript jestem Julią Mit Romea i Julii Pojedynek Romea z Tybaldem, do „Romeo i Julia” W. Szekspira, rys. Andriolli, W grobowcach, do „Romeo i Julia” W. Szekspira, rys. Andriolli, Kalarus Roman Rosław Szaybo Andrzej Pągowski Prokofiev Romeo and Juliet balet • • • Romeo musi umrzeć Baz Luhrmann Romeo i Julia • OY60&feature=related Studio Buffo Romeo i Julia Oczy mają niebieskie i siwe, dwuzłotówki w kieszeniach na kino, żywią się chlebem i piwem, marzną im ręce zimą: Kochankowie z ulicy Kamiennej pierścionków, kwiatów nie dają. Kochankowie z ulicy Kamiennej wcale Szekspira nie znają. Kochankowie z ulicy Kamiennej. Wieczorami na schodach i w bramach, dotykają się ręce spierzchnięte, trwają tak czasem aż do rana, kiecki są stare i zmięte. Kochankowie z ulicy Kamiennej tramwajem jeżdżą w podróże. Kochankowie z ulicy Kamiennej boją się gliny i stróża. Kochankowie z ulicy Kamiennej. Aż dnia pewnego biorą pochodnie, w pochód ruszają, brzydcy i głodni. "Chcemy Romea - wrzeszczą dziewczyny my na Kamienną już nie wrócimy". "My chcemy Julii - drą się chłopaki dajcie nam Julię zbiry, łajdaki". Idą i szumią, idą i krzyczą, amor szmaciany płynie ulicą... ...Potem znów cicho, potem znów ciemno, potem wracają znów na Kamienną Do ołtarza miłości pielgrzymuję cicha, Płomień niosąc na ustach, a w sercu tęsknotę; Na drogę moją słońce rzuca złote róże, W młodocianych winnicach przelotny wiatr wzdycha: — O Giulia! Z daleka idę. Brzozy te białe, co stoją I płaczą w kraju moim, szeptały o tobie, A słowik, co dziś śpiewa tu, na twoim grobie, Namiętne pieśni rzucał w bezsenną noc moją, — O Giulia! Drogę do ciebie serca wskazało mi drżenie I szmery pocałunków w powietrzu uśpionem I róża ta, co płonie rozchylonym łonem, I od skrzydeł gołębich padające cienie, — O Giulia! Więc tutaj, jak zraniony ptak, tęsknymi loty Dążyłam, by o kamień oprzeć senną głowę I śnić wonie jaśminów, noce księżycowe I czuć dreszcze i żary tajemnej pieszczoty, — O Giulia! Lecz błagam, chciej przebaczyć samotnej pątnicy, Że zamiast kwiecia, zamiast weselnego pienia, Do grobu twego niosę zadumę milczenia I czoło pochylone, i żar łez w źrenicy... — O Giulia! I Nad Kapuletich i Montekich domem, Spłukane deszczem, poruszone gromem, Łagodne oko błękitu. II Patrzy na gruzy nieprzyjaznych grodów, Na rozwalone bramy do ogrodów -I gwiazdę zrzuca ze szczytu; III Cyprysy mówią, że to dla Julietty, Że dla Romea -- ta łza znad planety Spada... i groby przecieka; IV A ludzie mówią, i mówią uczenie, Że to nie łzy są, ale że kamienie, I -- że nikt na nie... nie czeka! Jestem Julią mam lat 23 dotknęłam kiedyś miłości miała smak gorzki jak filiżanka ciemnej kawy wzmogła rytm serca rozdrażniła mój żywy organizm rozkołysała zmysły odeszła Jestem Julią na wysokim balkonie zawisła krzyczę wróć wołam wróć plamię przygryzione wargi barwą krwi nie wróciła Jestem Julią mam lat tysiąc żyję Gustav Klimt „Romeo i Julia” w londyńskim teatrze Globe Jestem Julią mam lat 23 dotknęłam kiedyś miłości miała smak gorzki jak filiżanka ciemnej kawy: 1. Ustal rodzaj liryki. 2. Jakich informacji o podmiocie lirycznym dostarcza ten fragment? Czy podmiot liryczny jest jednocześnie bohaterem lirycznym utworu? 3. Jaką funkcję pełni zastosowane tu porównanie? wzmogła rytm serca rozdrażniła Po przeczytaniu dwóch przytoczonych wierszy Haliny Poświatowskiej, "(jestem julią)" i "jestem dla ciebie czuła" odpowiedz pisemnie na pytanie, jaka odwieczna prawda o kobietach i miłości ukryta jest w słowach: „Jestem Julią / mam lat tysiąc / żyję”. Hej jestem Ania mam 12 lat szukam koleżanek I kolegów #sub #like #su#sub #like #like #sub #like #sub #like #sub #like #sub #like #sub #like #sub #like #sub # Przydatność 75% Opracowanie wiersza "Jestem Julią" H. Poświatowskiej. Jestem Julią mam lat 23 dotknęłam kiedyś miłości miała smak gorzki jak filiżanka ciemnej kawy wzmogła rytm serca rozdrażniła mój żywy organizm rozkołysała zmysły odeszła Jestem Julią na wysokim balkonie zawisłą krzyczę wróć wołam wróć plamię W trzeciej strofie ponownie oglądamy Julię. Jedyną różnicą jest to, że ma tysiąc lat. „Jestem Julią / mam tysiąc lat / żyję” – ostatni wers utworu, chociaż składa się zaledwie z jednego słowa, jest bardzo zastanawiający. Ów niewyobrażalnie długi okres, to skutek cierpień ciągnących się po utracie ukochanej osoby. Jestem Julią mam lat tysiąc żyję Jestem z upływającej wody Jestem z upływającej wody z liści które drżą trącane dźwiękiem wiatru przelatującego pośpiesznie. jestem z wieczoru który nie chce usnąć patrzy uparcie głodnymi oczyma gwiazd. noc - poprzez niebieskie żyły UppQr.
  • 503kq2fwq3.pages.dev/91
  • 503kq2fwq3.pages.dev/22
  • 503kq2fwq3.pages.dev/49
  • 503kq2fwq3.pages.dev/86
  • 503kq2fwq3.pages.dev/28
  • 503kq2fwq3.pages.dev/79
  • 503kq2fwq3.pages.dev/89
  • 503kq2fwq3.pages.dev/38

    • jestem julią mam lat 23